De wereld staat in vuur en vlam. De strijd, de waanzin, afgunst, pijn.

Hoe zouden zij zich voelen, zo intens, verdrietig zijn?

Die families zonder eten. Bolle buiken van puur vocht. 

Een lange reis, op zoek naar eten, een haast onbegonnen tocht. 

Wat zouden vader, moeder, zeggen op de vraag om eten van haar kind. 

Zou zij moed, hoop en kracht houden, zeggen dat zij straks vast dat beetje eten vind?

Een moeders hart verscheurd, tranen vloeien in die grote modderzee. 

Haar baby's hand hield zij niet langer, door een modderstroom voerde het mee. 

Zouden zij elkaar nog terugzien, elkaar nog even kunnen warmen, of was het al te laat misschien, zou zij het het nooit meer omarmen.. 

Mannen lopen over straat, vieren de liefde, voor elkaar. 

Door slechts hand in hand te lopen, word ellende zichtbaar daar,

Geslagen en vernederd, in het midden van die nacht. 

Volstrekt verslagen, ongeloof, wie had dat gedacht..

De wereld staat vol haat, vol zoveel strijd en pijn. 

Laten wij, jij en ik, voortaan een lichtje zijn. 

Zoals dat kaarsje, warmte geeft, voor een ieder die in het leven 

even geen, of nooit dat beetje licht en warmte heeft gekregen

Strek armen uit, en wandel samen. 

Deel met armen, zorg in nood

Liefde ontvangen maar vooral veel geven.

Laat die liefde weer opnieuw, jouw en mijn hart raken. 

Zodat wij de wereld met puur liefde, weer wat mooier maken. 

-Delen mag-

-x- 

Mamablogger Mama van Dijk 

M o e d e r s c h a p  &  L i f e s t y l e 

Facebook.com/MamavanDijk